Durgun suya yazılmış
kan kırmızı son sözler gibiydi;
"dün"!
Acıdım,
acıttım,
acındım,
'acı'ydım.
Çekerken kapıyı ardımdan,
perdeler indi,
kalın, sert kadife.
Küf kokusu sardı her yeri,
kızgındım, kırgın değil.
"dün" hüzündü,
hüzünlüydü
bir "an"dı.
Ben
"dün"
"öldüm"!
23.11.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder