I ve II

I.

yüzüne baktı adam kadının,
gökyüzünün derinlerinden çatladı zaman
ve
fırtına
süpürdü adam ve kadın hariç kalbi atan her zerreyi...
uzandı adamın eli kadına,
dokundu...
dağıldı kadının yüzü,
yere saçıldı gözyaşı...
adam
parçalarda kendini gördü,
kadının yırtılmış silüetinde kalakaldı
adam...
saydam bir haykırış sıyırdı boğazını,
az önce yitirdiği kadın,
adamdı...
adam ağladı...

07.12.04

II.

ayrıntılara serpiştirilmiş bir yapbozdu suratı kadının,
her parça tek başına canlı,
anlamlı,
tekdüze...
bütünken evren...
ağlamaklı, puslu bir kış yağmurunun gri dokusu,
herşeyin en ortasında hiçlik duygusu,
bir başına...
az önce yutmuş son sözünü de,
hepten suskun...
kayıp
kadın,
yüzünün dağılmış doğasında...
kendi bile unutmuş gülümsemesinin ucu hangi parçada...
gözyaşı ıslak zaten,
gözleri küskün,
sorgusuz,
yosun tutmuş nehir...
saklamış kadın kendini suratına...

03.01.05