evet melekler vardır... geceleri gelip üstünüzü örtemezler belki, sizi günaydın öpücüğüyle uyandırıp kahvaltı hazır diyemezler, eve dönüşünüzde en sevdiğiniz yemeği hazırlayıp kumandayı uzatamazlar belki ama onlar vardır...
siz yanlız kaldığınızda yanıbaşınızda durmaktadırlar, hıçkırıklara boğularak ağladığınızda o en son nefes alamadığınız noktada onlar tutar elinizi duyumsayamazsınız, hiçkimsenin olmadığı karanlık yoldan ürpererek yürürken siz değil ama onlar bakıyordur arkanıza başınıza birşey gelmemesi için, geride kalmış sevdiklerinizi düşünüp sızladığında içiniz, onlar da iç çeker sizinle beraber ve bazen gözgöze durursunuz daldığınızda, çağırır etraftakiler ama dönemezsiniz ya hani aniden gerçek dünyaya, işte o an gözünüzün içine bakıyorlardır, siz de onların ama hatırlayamazsınız... evet melekler vardır, hem de her daim yanınızda...
aşklar geçer, dostluklar geçer, nice insanlar, evler, mekanlar, kahkahalar, hüzünler geçer, onlar hep kalır yanınızda, sizinle var olup, sizinle gideceklerdir...
melekler vardır ve hiç incinmezler sizin gibi, sizi de incitmezler diğerleri gibi...
bazen varolan hiç görünmeyendir, dokunamadığın, duyamadığındır ama onun varlığını değiştirmez bu... uzaklık yadsımaktır, yakınsa hissetmek...
peki düşünmek düşleri dönüştürür mü gerçekliğe? ya da gerçeklik nedir düşten farklı? o zaman düşerken düşünsem düşlerim tutar mı beni? ya meleklerim? ellerimi tuttuklarında hızla yaklaşırken sona, gücüm olur mu onları hayatta tutmaya? ağlar mıyım?
evet melekler vardır...
2006
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder